1.3.1 Η χώρα
Φοινίκη ονόμαζαν κατά την αρχαιότητα τμήμα της δυτικής παράκτιας περιοχής της Ασίας που βρέχεται από τη Μεσόγειο.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για στενή λωρίδα ανάμεσα στη θάλασσα και την οροσειρά του Λιβάνου, που αντιστοιχεί στα εδάφη του σύγχρονου κράτους του Λιβάνου και σε μικρά τμήματα της Συρίας και του βόρειου Ισραήλ.
Μαζί με τη νοτιότερη περιοχή που κατοικήθηκε από τους Εβραίους, η Φοινίκη ήταν ένας χώρος με μεγάλη στρατιωτική και εμπορική σημασία.
Αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα που συνέδεε τη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο.
Εκεί κατέληγαν οι χερσαίοι εμπορικοί δρόμοι των λαών της Ασίας και άρχιζαν οι θαλάσσιοι δρόμοι της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
Η γεωγραφική θέση της χώρας και η φυσική διαμόρφωση της περιοχής προσδιόρισαν, χωρίς αμφιβολία, την ιστορική τύχη των κατοίκων της.
Περιορισμένες σε έκταση εύφορες κοιλάδες ανοίγονταν προς τη θάλασσα, όπου υπήρχαν ασφαλή φυσικά λιμάνια.
Με εξαίρεση τον ορεινό όγκο του Αιβάνου, τον κατάφυτο από κέδρους, η υπόλοιπη χώρα ήταν άγονη και αμμώδης.
"