Από την εποχή της εγκατάστασης των Μήδων και των Περσών στο οροπέδιο του Ιράν μέχρι και τα τέλη του 9ου αι.
δεν έχουμε ιδιαίτερες πληροφορίες για την ιστορική τους πορεία.
Στην αρχή θα πρέπει να ήταν εξαρτημένοι από τους λαούς της Μεσοποταμίας.
Στους Ασσύριους ήταν υποτελείς μέχρι τον 7ο αι.
Πρώτοι οι Μήδοι δημιούργησαν κράτος, αφού συμμάχησαν με τους Βαβυλώνιους και κατέλαβαν τη Νινευί (612 π.
), δίνοντας τέλος στην κυριαρχία των Ασσυρίων.
Το κράτος των Μήδων, στο οποίο είχαν ενσωματωθεί οι Πέρσες, επεκτάθηκε δυτικά μέχρι τον Αλυ ποταμό στη Μ.
οι Πέρσες επαναστάτησαν με αρχηγό τον Κύρο Β΄ και κατέλαβαν τα Εκβάτανα, την πρωτεύουσα των Μήδων.
Έτσι με τον Κύρο Β’, άρχισε η ιστορία της περσικής αυτοκρατορίας.
Ο Κύρος στην αρχή διεύρυνε τα όρια του κράτους προς τα δυτικά.
Πολέμησε και υπέταξε το κράτος των Λυδών και μαζί με αυτό τις ελληνικές πόλεις της Μ.
Στη συνέχεια κατέλαβε το Βαβυλωνιακό κράτος (538 π.
) και τη Συρία μέχρι τα αιγυπτιακά σύνορα.
Οι κατακτήσεις του συνεχίστηκαν στις περιοχές του ανατολικού Ιράν ως τα ινδικά σύνορα, όπου και σκοτώθηκε πολεμώντας.
Ο γιος του, Καμβύσης, συνέχισε την κατακτητική του πολιτική.
Ενσωμάτωσε στην περσική αυτοκρατορία την Αίγυπτο και τη Λιβύη στη Βόρειο Αφρική.
Μετά το θάνατο του Καμβύση στο θρόνο ανέβηκε ο Δαρείος Α΄, που καταγόταν από συγγενή κλάδο της δυναστείας των Αχαιμενιδών.
Αυτός θέλησε να επεκτείνει τις κατακτήσεις των Περσών στην Ευρώπη.
Η επεκτατική πολιτική του Δαρείου Α’ και των διαδόχων του οδήγησε στους ελληνοπερσικούς πολέμους (492-479 π.
) και στις συνεχείς διενέξεις που διατηρήθηκαν μέχρι την κατάκτηση της αυτοκρατορίας από το Μ.