1.3. Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ.

Η εμφάνιση του Ισλάμ α.

Η προϊσλαμική Αραβία Στη νότια Αραβία, πριν από την εμφάνισητου Ισλάμ, είχε διαμορφωθεί μια μόνιμα εγκατεστημένη αγροτική κοινωνία, ενώ στη βόρειαδέσποζε η φυλετική οργάνωση και οι κάτοικοιήταν σχεδόν αποκλειστικά νομάδες που επιδίδονταν σε εμφύλιους πολέμους και λεηλατούσαν τα διερχόμενα από τις περιοχές τους καραβάνια.

Ωστόσο, οι νομάδες αυτοί δεν αποτελούσαν σοβαρή απειλή για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

β.

Η οργάνωση των Αράβων Ο Μωάμεθ, ένας πολυταξιδεμένος οδηγός καραβανιών από τη Μέκκα, που γνώριζετο Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό, υπήρξε ο ιδρυτής μιας νέας θρησκείας, που ονομάστηκε Ισλάμ.

Από το 613 άρχισε να διδάσκει δημόσια τη νέα αυτή θρησκεία, κατηγορώντας τουςσυμπατριώτες του ως ειδωλολάτρες.

Για το λόγο αυτό όμως ο Μωάμεθ εκδιώχθηκε το 622από τη Μέκκα και κατέφυγε στη Μεδίνα, όπουίδρυσε μια κοινότητα πιστών.

Το έτος αποδημίας του Μωάμεθ στη Μεδίνα θεωρείται ως ηαρχή της ισλαμικής κυριαρχίας και αποτελεί αφετηρία του χρονολογικού συστήματος των Αράβων ( Εγίρα ).

Μέσα σε μια δεκαετία ο Μωάμεθ κατόρθωσε να επιβάλει τη διδασκαλία τουκαι να συνενώσει τις αραβικές φυλές, θέτοντας τέρμα στην πολιτική διάσπαση της Αραβικής Χερσονήσου.

Οι πιστοί της νέας θρησκείας ονομάστηκαν μουσουλμάνοι.

Ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων είναι το Κοράνιο .

Για τους μουσουλμάνους ιδιαίτερη σημασία είχε ο ιερός πόλεμος (τζιχάντ), δηλαδή η υποχρέωση των πιστών να διαδώσουν με το σπαθί τη θρησκεία τους στους “απίστους”.

Οι μάρτυρες της πίστης εξασφάλιζαν την είσοδο τους στον Παράδεισο.

Η πίστη αυτή των μουσουλμάνων υπήρξε σημαντικός παράγοντας της ραγδαίας εξάπλωσης του Ισλάμ.

Το Ισλάμ έχει πολλά δάνεια στοιχεία από τη Χριστιανική και την Ιουδαϊκή θρησκεία.

Το Κοράνιο, όμως, δεν καθορίζει μόνο τη θρησκευτική συμπεριφορά των πιστών, αλλά και τα καθήκοντα και τους νόμους που πρέπει να τηρούνται από τους πολίτες, τους υπαλλήλους και τους κυβερνώντες.

Η θρησκευτική κοινότητα ταυτίζεται με το κράτος ( θεοκρατικό κράτος ).

Όποιος παραβιάζει τους ιερούς κανόνες δικάζεται από τον Μουφτή ή τον Καδή (δικαστή) βάσει του Κορανίου.

Η θρησκευτική δικαιοσύνη δεν διαχωρίζεται από την κοσμική.

Ο ανώτατος άρχοντας είναι ταυτόχρονα θρησκευτικός και κοσμικός ηγέτης.

[image: Εξωτερικός Σύνδεσμος] Μετά το θάνατο του Μωάμεθ (632) ανέλαβε τη διακυβέρνηση της κοινότητας ο Χαλίφης , δηλαδή ο τοποτηρητής του Προφήτη.

Ήταν συγχρόνως το θρησκευτικό πρότυπο που ακολουθούσαν οι πιστοί, αλλά και αρχηγός του κράτους, που συγκέντρωνε στο πρόσωπο του όλη την κοσμική εξουσία.

Ως τοποτηρητής του Μωάμεθ, ο Χαλίφης ήταν υπεύθυνος για την εφαρμογή των εντολών του Κορανίου.

Ερωτήσεις