4.4. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.
θέμα: 1 - #2
θέμα: 2 - #2
θέμα: 3 - #2
θέμα: 4 - #2
θέμα: 5 - #2
θέμα: 6 - #2
θέμα: 7 - #2
θέμα: 8 - #2
θέμα: 9 - #2
θέμα: 10 - #2
θέμα: 11 - #2
θέμα: 12 - #2
θέμα: 13 - #2
θέμα: 14 - #2
θέμα: 15 - #2
θέμα: 16 - #2
θέμα: 17 - #2
θέμα: 18 - #2
θέμα: 19 - #2
θέμα: 20 - #2
θέμα: 21 - #2
θέμα: 22 - #2
θέμα: 23 - #2
θέμα: 24 - #2
θέμα: 25 - #2
θέμα: 26 - #2
θέμα: 27 - #2
θέμα: 28 - #2
θέμα: 29 - #2
θέμα: 30 - #2
θέμα: 31 - #2
θέμα: 32 - #2
θέμα: 33 - #2
θέμα: 34 - #2
θέμα: 35 - #2
θέμα: 36 - #2
θέμα: 37 - #2
θέμα: 38 - #2
θέμα: 39 - #2
θέμα: 40 - #2
θέμα: 41 - #2
θέμα: 42 - #2
θέμα: 43 - #2
θέμα: 44 - #2
θέμα: 45 - #2
θέμα: 46 - #2
θέμα: 47 - #2
θέμα: 48 - #2
θέμα: 49 - #2
θέμα: 50 - #2
θέμα: 51 - #2
θέμα: 52 - #2
θέμα: 53 - #2
θέμα: 54 - #2
θέμα: 55 - #2
θέμα: 56 - #2
θέμα: 57 - #2
θέμα: 58 - #2
θέμα: 59 - #2
θέμα: 60 - #2
θέμα: 61 - #2
θέμα: 62 - #2
θέμα: 63 - #2
θέμα: 64 - #2
θέμα: 65 - #2
θέμα: 66 - #2
θέμα: 67 - #2
θέμα: 68 - #2
θέμα: 69 - #2
θέμα: 70 - #2
θέμα: 71 - #2
θέμα: 72 - #2
θέμα: 73 - #2
θέμα: 74 - #2
θέμα: 75 - #2
θέμα: 76 - #2
θέμα: 77 - #2
θέμα: 78 - #2
θέμα: 79 - #2
θέμα: 80 - #2
θέμα: 81 - #2
θέμα: 82 - #2
Προσπάθειες ανόρθωσης της Αυτοκρατορίας και εμφύλιος πόλεμος α.
Οι ανορθωτικές προσπάθειες Υπό την καθοδήγηση του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ’ Παλαιολόγου (1328-1341) και του άμεσου συνεργάτη του Ιωάννη Καντακουζηνού, έγινε μια σοβαρή, αλλά ατελέσφορη προσπάθεια να αποκατασταθεί εν μέρει το κύρος του Βυζαντινού Κράτους.
Στο εξωτερικό την κατάσταση επιδείνωσε η αδιάκοπη προέλαση των Οθωμανών στη Μ.
Ασία και των Σέρβων στη Μακεδονία, παράλληλα με την προοδευτική εξασθένηση των ελληνικών και λατινικών κρατιδίων.
Παρά τις δυσχέρειες, ο Ανδρόνικος κατόρθωσε, χάρη στη δραστηριοποίηση ενός μικρού στόλου, που ναυπηγήθηκε με τα πλούτη της βυζαντινής αριστοκρατίας, και τη βοήθεια των σελτζούκων μισθοφόρων του, να ανακτήσει για λίγο τη Λέσβο και την πόλη της Φώκαιας και να προσαρτήσει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο.
Ο Ιωάννης Καντακουζηνός μετά το θάνατο του Ανδρόνικου (1341) αντιμετώπισε τους εχθρούς της αυτοκρατορίας με στρατό που είχε δημιουργήσει με δικά του χρήματα.
Αυτό γέννησε μεγάλες ελπίδες για το μέλλον της Αυτοκρατορίας.
β.
Ο εμφύλιος πόλεμος και τα αστικά κινήματα Οι ελπίδες του Ιωάννη Καντακουζηνού δεν ευοδώθηκαν.
Οι ξένες δυνάμεις επενέβησαν εντονότερα από ποτέ στις εσωτερικές διαμάχες του Βυζαντίου, ενώ οι θρησκευτικές αντιθέσεις τροφοδοτούσαν τις πολιτικές διαμάχες.
Βαθύτερες ήταν οι κοινωνικές αντιθέσεις, οι οποίες οξύνθηκαν από την οικονομική κρίση.
Οι εξαθλιωμένες λαϊκές μάζες στράφηκαν με οργή εναντίον μιας ολιγάριθμης τάξης αριστοκρατών, οι οποίοι είχαν συγκεντρώσει όλο τον πλούτο στα χέρια τους.
Οι κοινωνικοί αυτοί αγώνες διεξάγονταν κυρίως στις πάλεις.
Στην Αδριανούπολη ξέσπασε επανάσταση εναντίον της τοπικής αριστοκρατίας, η οποία δεν άργησε να διαδοθεί και στις άλλες πόλεις της Θράκης.
Οι αριστοκράτες, που ήταν οπαδοί του Ιωάννη Καντακουζηνού, εξοντώθηκαν.
Οι κοινωνικές συγκρούσεις έλαβαν τις μεγαλύτερες διαστάσεις στη Θεσσαλονίκη, όπου συνυπήρχε ο προκλητικός πλούτος με την αθλιότητα.
Εδώ η μεσαία και οι κατώτερες τάξεις, καθοδηγούμενες από τη φιλελεύθερη παράταξη των Ζηλωτών, εξεγέρθηκαν και κατέλαβαν την εξουσία (1342).
Ο διοικητής και ένα μέρος της αριστοκρατίας δραπέτευσαν από την πόλη και οι περιουσίες τους δημεύθηκαν.
Για επτά ολόκληρα χρόνια (1342- 1349) η δεύτερη μεγάλη πόλη της αυτοκρατορίας ήταν υπό τον έλεγχο των Ζηλωτών και του εξεγερμένου λαού.
Η τελική επικράτηση όμως του Ιωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνού επί του νομίμου αυτοκράτορα Ιωάννη Ε’ (1347) έκρινε οριστικά την τύχη του καθεστώτος των Ζηλωτών, οι οποίοι είχαν ταχθεί στο πλευρό του τελευταίου.
Το 1350 η Θεσσαλονίκη παραδόθηκε στον Ιωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνό.
Ερωτήσεις